Wat is empathie?
De term “empathie” wordt gebruikt om een breed scala aan ervaringen te beschrijven. Emotionele onderzoekers definiëren empathie over het algemeen als het vermogen om de emoties van andere mensen te voelen, gekoppeld aan het vermogen om zich voor te stellen wat iemand anders zou kunnen denken of voelen.
Hedendaagse onderzoekers maken vaak een onderscheid tussen twee soorten empathie: “Affectieve empathie” verwijst naar de gewaarwordingen en gevoelens die we krijgen als reactie op de emoties van anderen; dit kan een weerspiegeling zijn van wat die persoon voelt, of gewoon een gevoel van stress als we de angst of de angst van een ander waarnemen. “Cognitieve empathie”, soms ook wel “perspectief nemen” genoemd, verwijst naar ons vermogen om de emoties van anderen te identificeren en te begrijpen. Studies suggereren dat mensen met autismespectrumstoornissen het moeilijk hebben om zich in te leven.
Empathie lijkt diepe wortels te hebben in onze hersenen en ons lichaam, en in onze evolutionaire geschiedenis. Elementaire vormen van empathie zijn waargenomen in onze primatenfamilies, bij honden en zelfs bij ratten. Empathie is geassocieerd met twee verschillende paden in de hersenen, en wetenschappers hebben gespeculeerd dat sommige aspecten van empathie kunnen worden getraceerd om neuronen te spiegelen, cellen in de hersenen die vuren als we iemand anders een actie zien uitvoeren op vrijwel dezelfde manier dat zij zouden vuren als we die actie zelf zouden uitvoeren. Onderzoek heeft ook bewijs aan het licht gebracht van een genetische basis voor empathie, hoewel studies suggereren dat mensen hun natuurlijke empathische vermogens kunnen verbeteren (of beperken).
Het hebben van empathie betekent niet noodzakelijkerwijs dat we iemand in nood zullen willen helpen, hoewel het vaak een vitale eerste stap is in de richting van compassievolle actie.